ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ «ΠΑΙΔΕΥΜΕΝΗ» ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Toυ Γιώργου Παππά,*

  Ο Αστυνομικός, ως φύλακας της κοινωνίας και της Δημοκρατίας, πρέπει να είναι προσαρμοσμένος στην πραγματικότητα της εποχής και άριστα εκπαιδευμένος στα μέσα που του παρέχονται για τη τέλεση των καθηκόντων του. Γιατί όμως η Αστυνομία ως όργανο του κράτους αδυνατεί να προσαρμοστεί και να εκπαιδεύσει το προσωπικό της σύμφωνα με τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας;

  Από την δημιουργία της, με την ένωση της Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεως το 1984, η Ελληνική Αστυνομία έχει δείξει ότι είναι ένας ανελαστικός οργανισμός με υπερβολικά αργό ρυθμό προσαρμοστικότητας και έντονα χαρακτηριστικά στρατικοποίησης. Ως αποτέλεσμα έχουμε αναρίθμητα περιστατικά που θέτουν σε κίνδυνο αθώους πολίτες και εργαζόμενους αστυνομικούς και εκθέτουν στο σύνολό της την Ελληνική Αστυνομία. Αυτό οδηγεί σε μία σειρά αρνητικών επιπτώσεων. Έχει πλέον δημιουργηθεί ένα χάσμα ανάμεσα στις σχέσεις κοινωνίας και Αστυνομίας, ένα χάσμα το οποίο κάποια στιγμή πρέπει να γεφυρωθεί. Παρά τις μεμονωμένες προσπάθειες συναδέλφων να αναδείξουν το ανθρωπιστικό και επαγγελματικό πρόσωπο της Αστυνομίας, το ίδιο το σύστημα οργάνωσης της Αστυνομίας και η έλλειψη επαρκούς εκπαίδευσης του προσωπικού, προκαλεί μία εχθρική στάση από την κοινωνία. Οι πολίτες έχουν σταματήσει να εμπιστεύονται την Αστυνομία και την βλέπουν σαν ένα όργανο καταστολής και βίας. Πώς όμως θα μπορέσει να κερδηθεί ξανά η εμπιστοσύνη της κοινωνίας; Τί πρέπει να αλλάξει και προς ποια κατεύθυνση; 

  Φυσικά δε χρειάζεται να τονίσω πόσο αναγκαίοι είναι ο εκδημοκρατισμός και ο σωστός εκσυγχρονισμός της Αστυνομίας. Η άμεση αποστρατικοποίηση (χωρίς να χαθεί η πειθαρχεία και ο σεβασμός μέσα στο Σώμα) θα βοηθήσει ώστε να αφουγκραστούν οι ανάγκες της κοινωνίας και θα σταματήσει να απομονώνεται η Αστυνομία μέσα στο μικρόκοσμό της, δημιουργώντας μία Αστυνομία περισσότερο κοινωνική, δημοκρατική και λιγότερο (έως καθόλου) στρατιωτική και απρόσωπη, ανοίγοντας έτσι ένα δίαυλο επικοινωνίας ανάμεσα στην Αστυνομία και την κοινωνία. 

  Όσον αφορά τον εκσυγχρονισμό θα πρέπει να είναι βαθύς και σωστός. Χωρίς την ιδιαίτερη σπατάλη πόρων (λόγω και των δύσκολων οικονομικά εποχών), ο εκσυγχρονισμός μπορεί να επιτευχθεί. Θα βοηθούσε η σωστή διαλογή και επιλογή των υποψηφίων με σύγχρονα κριτήρια, που φυσικά, θα εφαρμόζονται. Χρειάζεται η σωστή ψυχολογική, σωματική και πνευματική εκπαίδευση ανταποκρινόμενη στις ανάγκες των σύγχρονων καιρών. Αναγκαία είναι η κατάργηση απαρχαιωμένων σεναρίων μίας άλλης εποχής. Τα πραγματικά σενάρια, που θα συναντήσει σήμερα ο Αστυνομικός, είναι αυτά που θα τον προετοιμάσουν. Η συνεχής εξοικείωση με τον εξοπλισμό, τις περισσότερες φορές είναι εκείνη η οποία θα τον βοηθήσει στο δύσκολο έργο που του έχει ανατεθεί. Μία μικρή αύξηση του χρόνου φοίτησης (τώρα είναι στα 2,5 χρόνια) και ο σωστός καταμερισμός του σε εκπαιδευτικές περιόδους θα βοηθούσε. Αυτά είναι μερικά παραδείγματα από αυτά που πρέπει να γίνουν. Με μερικές ακόμα αλλαγές και συνεχείς εκπαιδεύσεις και μετεκπαιδεύσεις, από «πραγματικούς εκπαιδευτές», μπορεί με ελάχιστο κόστος να εκσυγχρονιστεί η Ελληνική Αστυνομία. 

  Η κοινωνία και η πολιτεία μπορεί ακόμα να ψάχνουν τι Αστυνομία θέλουμε. η Αστυνομία όμως, από μόνη της, πρέπει να τους δώσει μία Αστυνομία δημοκρατική. Μία Αστυνομία που να είναι δίπλα στον πολίτη. Μία Αστυνομία άρτια εκπαιδευμένη που θα ανταποκρίνεται στις δυσκολίες και τις ανάγκες του σύγχρονου κόσμου. 

Γιώργος Παππάς,* 

Αντιπρόσωπος Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών, 

Μέλος της Δημοκρατικής Ενωτικής Κίνησης Αστυνομικών (Δ.Ε.Κ.Α.)